Figuurvermicelli Letter & Cijfers. Nu ook met spaties!
Vroeger deed mijn moeder als verrassing wel eens lettervermicelli in de soep. Dat maakte van soep eten een feest. Ik vond het altijd leuk om woorden bij elkaar te puzzelen. Eerst natuurlijk mijn naam - bij voorkeur met een zelfgemaakt streepje op de tweede e - maar vervolgens was de opdracht al snel om een zo lang mogelijk woord te maken van de letters in je soep.
Ik heb later van anderen gehoord dat dat bij hen thuis ook zo werkte. En het mooie is: al die lange woorden die iedereen iedere keer weer maakte, werden altijd automatisch helemaal aan elkaar geschreven. Op een of andere manier kwam het nooit in iemand op om in de soep woorden met een spatie te schrijven. Want woorden met een spatie erin zijn eigenlijk twee woorden, en dat telt niet. Nu ik er zo over nadenk, vraag ik me ineens af of er eigenlijk überhaupt wel spaties in de lettervermicelli zitten. Misschien wel niet... en als ze er wel in zitten, dan worden ze blijkbaar door iedereen over het hoofd gezien. (Ineens vraag ik me af: zit er eigenlijk ook een spatie van chocolade tussen de chocoladeletters?)
Het spelen met lettervermicelli stimuleert kinderen blijkbaar om lange woorden te maken en die netjes helemaal aaneen te schrijven. Zou het zo zijn dat mensen die vaak onjuiste spaties gebruiken in hun teksten vroeger gewoon nooit lettervermicelli in hun soep kregen van hun moeder?
